تتاثیر آموزش آرام سازی پیش رونده عضلانی بر کیفیت زندگی همسران جانبازان مبتلا به ptsd

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی مقایسه­ای تاثیر آموزش آرام­سازی بر کیفیت زندگی همسران جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه انجام شد.   روش: این مطالعه به­صورت نیمه­تجربی و از نوع کارآزمایی بالینی است که تعداد 28 نفر از همسران جانبازان شهر تهران در آن مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه­ها به­طور تصادفی در دو گروه مداخله و گروه شاهد تقسیم شدند و برای گروه مداخله، برنامه آموزش گروهی آرام­سازی طی یک هفته و در سه جلسه دوساعته انجام شد؛ برای گروه شاهد هیچ­گونه آموزشی ارایه نگردید. سپس، کیفیت زندگی هر دو گروه در مرحله قبل، 6 هفته بعد (مرحله پیگیری) و 12 هفته پس از مداخله یعنی مرحله نهایی توسط پرسش­نامه کیفیت زندگی فرم کوتاه­شده sf36 تعیین شد. در نهایت، داده­ها به­وسیله spss 12 و آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته­ها : براساس نتایج آزمون t مستقل، میانگین نمره کل کیفیت زندگی قبل از انجام مداخله در دو گروه اختلاف معنی­داری نداشت (05/0>p)، اما پس از مداخله، همین آزمون اختلاف معنی­داری بین دو گروه نشان داد (001/0>p). آزمون t زوجی، اختلاف میانگین نمره کیفیت زندگی قبل و بعد از مداخله را در گروه آزمون معنی­دار نشان داد (001/0>p). همچنین، طبق نتایج آزمون آنوا، بین میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه مداخله در هر سه مرحله اختلاف معنی­داری وجود داشت (001/0>p). نتیجه­گیری: برنامه آموزش آرام­سازی در ارتقای سطح کیفیت زندگی همسران جانبازان موثر است.